plato

Saturday, July 22, 2006

احمدی نژاد

یا عماد من لا عماد له

That's awesome!!!






هر کسي کو دور ماند از اصل خويش
باز جويد روزگار وصل خويش


احسنت و دست مريزاد بر اين بشر!
هم متن زيبا!
هم عکس زيبا!
هم انديشه زيبا!
بوي پيشرفت ميدي

و حالا هم مثنوی نی نامه


بشنو اين ني چون شکايت مي کند
از جــدايــي ها حــکايـت مـي کنـد

کـز نيـسـتان تـا مــرا بُـبـريــده اند
در نَـفيـــرم مــرد و زن ناليــده انــد

سينه خواهم شرحه شرحه از فراق
تـا بـگــويــم شــرح درد اشــتـيـاق

هر کسي کو دور ماند از اصل خويش
باز جــويــد روزگـار وصــل خويــش

مـن به هـر جـمعيتـي نـالان شدم
جفت بـَدحالان و خوش حالان شــدم

هر کسي از ظـِّن خـود شـد يـار من
از درون مـن نـجُـسـت اســرار مــن

سـِّـر مـن از نـاله ي مـن دور نيـست
ليک چشم و گوش را آن نور نيسـت

تن ز جان و جان ز تن مستور نيست
ليک کس را ديدِ جان دستور نيسـت

آتشست اين بانگ ناي و نيسـت باد
هر کـه ايـن آتـش نـدارد نيـست بــاد

آتـشِ عشقسـت کــانــدر نــي فـتـاد
جوشـش عشقسـت کانـدر مَي فتـاد

ني حــريفِ هــر کـه از يـاري بــُريد
پرده هــايش پــرده هــاي مـا دَريـــد

همچو نَـي زهـري و تَريـاقـي کـه ديد؟
همچو ني دَمساز و مشتاقي که ديد؟

نَــي حـديـثِ راهِ پــُر خــون مـي کـنـد
قصــّه هـاي عـشـق مجنـون مي کنـد

محـرم اين هـوش جُــز بيـهوش نيست
مـر زبـان را مُشتـري جز گوش نيسـت

در غـــم مــا روزهــا بيـگــاه شـد
روزهـا بــا ســوزها همـــراه شــد

روزهـــا گــر رفـت گــو رو بـاک نيست
تو بمان اي آنـکه چـون تـو پـاک نيست

هــر کــه جز مـاهي ز آبش سير شد
هـر کـه بـي روزيـست روزش ديــر شد

در نيــابد حــال پُـــختــه هيــچ خـام
پــس ســخن کــوتــاه بــايــد والـسلام



و حالامثنوی بعدی ...

بـنــد بــگسل بــاش آزاد اي پســـر
چنـد بـاشي بـندِ سيم و بـندِ زَر

گـــر بــريــزي بـــحر را در کــوزه اي
چنـد گنجد؟ قسـمت يــک روزه اي

کــوزه ي چشـمِ حريـصــان پُـر نشُد
تا صــدف قــانـع نشد پُـر دُر نشُــد

هر کـه را جامه ز عشقي چاک شد
او ز حــرص و عيب ، کلي پـــاک شد

شاد باش اي عشق ِخوش سوداي مـا
اي طبـيـب جـملــه عـلت هــاي مـا

اي دواي ِ نــِخوت و نـــامــوس مــا
اي تـو افــلاطــون و جــالينــوس مـا

جسـم خــاک از عشــق بــر افلاک شد
کــوه در رقــص آمـــد و چــالاک شـد

عشـــق ، جـان طـــور آمــد عــاشــقــا
طـور مست و خَــرّ مـوسـي صاعقـا

با لــب دمــسـاز خــود گـــر جـفتــمــي
همــچون نــي من گفتنيها گفتـمــي

هــر کـــه او از هــم زبــاني شـد جدا
بــي زمــان شـد گرچه دارد صـد نـوا

چونــکه گـــل رفت و گلستان درگـذشت
نشنوي زان پـس ز بلبـل سرگذشـت

جـمـله معشــوقـست و عـاشق پرده يي
زنده معشو قست و عاشق مرده يي

چــــون نـبــاشـد عــشـق را پـرواي او
او چـو مرغـي مـاند بي پر واي ِاو

مــن چگــونه هــوش دارم پيــش و پــس
چــون نـبـاشد نـور يـارم پيش و پس؟

عشــق خــواهــد کيــن سخن بيرون بود
آيـنـه غـمـّـاز نبـود چــون بـــود؟

آيــنـه ات دانـي چـرا غـّمـاز نـيـسـت؟
زانکه زنــگار از رُخـش ممتاز نيست

0 Comments:

Post a Comment

Subscribe to Post Comments [Atom]

<< Home