فرازی از دعای افتتاح ماه مبارک و فرخنده رمضان

کلمه الله هی العلیا
یا عمادمن لا عماد له



خدایا ؛ عادت غریبی داری ، بی حساب و پیشاپیش می بخشی

الهی من با قلبی مطمئن و آرام ، تو را خواندم و تنها از روی انس و علاقه و نه از روی ترس حاجاتم را از تو خواستم ... . و تازه ، برایت ناز کردم که رو به سوی تو آورده ام . جوری که حتی وقتی خواسته ام ، دیرتر اجابت می شد ، از روی جهل تو را ملامت می کردم ؛ غافل از آنکه شاید دیرتر برآورده شدن خواسته هایم برایم بهتر باشد ؛ چه آنکه تو بر عاقبت هر چیز دانایی .
خدایا ، هرگز مولایی کریم ندیدم که صبورتر و بردبارتر از تو بر بنده پستی چون من باشد . الهی ، رفتار من با تو ، چنان است که انگار بر گردنت حق نعمت دارم . تو مرا صدا می زنی و من از تو روی می گردانم . تو بر من مهر می ورزی و من با تو نامهربانی می کنم . تو با من طرح دوستی می ریزی و من رد می کنم ... . اما این رفتار ناشایست ، تو را از لطف و رحمت به من باز نمی دارد و مانع تفضل و عطایت نمی شود . الهی ، بنده نادانت را ببخش و با همان فضل و احسان همیشگی ات او را دریاب که تو بخشنده ای و کریم .

با سپاس
سیدعمادالدین قرشی